Over mij
Met kriebels in mijn buik stapte ik het vliegtuig uit. In de ontvangsthal zouden mijn man en kinderen op me staan te wachten. Hoe zouden ze op mij reageren nadat ik 12 dagen op reis geweest was door Amerika? Ik werd eerst volkomen doodgeknuffeld en terwijl we naar de auto liepen werd er non stop tegen mij gekletst. Beide kinderen net zo blij als anders en voordat we de auto bereikt hadden, was de eerste ruzie onderling ook al een feit. De wereld was gewoon doorgedraaid, ook zonder mij. Had ik me hier nou zo ontzettend druk om gemaakt? Had ik hierom nooit mijn droomreis gemaakt? Had ik me hierom zoveel dingen ontzegt? Dit was het moment waarop ik besefte dat ik heus wel wat vaker voor mezelf kon kiezen. Om mezelf op de eerste plaats en niet op de eeuwige tweede (derde, vierde of vijfde) plaats te zetten en vooral uit te gaan van wat IK nou eigenlijk wil en wat belangrijk is voor MIJ.

Ik wilde altijd al naar Amerika. Alleen waren er altijd redenen om het niet te doen. Eerst was ik smoorverliefd en wilde ik mijn vriendje niet achterlaten, vervolgens kon ik het als ‘arme’ student niet betalen, daarna kwam mijn eerste baan en vervolgens kreeg ik kinderen. Ik kon die kleintjes toch niet achter laten? Al het geld ging trouwens ook op aan de kinderen of het huis. En dan nog de beperkende gedachten: Op vakantie ga je met je gezin! Nu je moeder bent, gaan de kinderen altijd voor! Vervolgens zag ik kennissen hun koffers pakken en gewoon gaan! Die gingen wel gewoon backpacken?! Hoe dan? Wat was ik jaloers als ik die prachtige foto’s op Facebook zag, terwijl ik weer eens in een tent in Appelscha zat. Ik voelde me zo ontevreden worden! Dat reageerde ik weer af op mijn man en soms op de kinderen. Ik kan me er nog voor schamen.
Uiteindelijk werden de kinderen groter en ik kreeg meer en meer tijd voor mezelf. Ik vroeg me vertwijfelt af: Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? Welke dromen ga ik waarmaken?

"Als ik blij ben,
is mijn omgeving dat ook!"
Die ontevredenheid en vertwijfeling maakte mij geen leuker mens en al helemaal geen leuke moeder. Happy mom = happy kids. Dus tijd voor actie, tijd om mijn leven weer in eigen hand te nemen. Mijzelf vinden was niet een kwestie van op een matje mediteren en iedere maand een healing. Het was ook geen kwestie van bij de therapeut op de bank zitten. Het was de combinatie van al die dingen. Ik ben super spiritueel en tegelijkertijd sta ik ook met beide benen op de grond. Ik weet dat er meer is, maar we leven hier ook op aarde met aardse problemen die ook gewoon aangepakt moeten worden. Het gaat om balans.
En balans heb ik gevonden. Mijn gezin is super belangrijk, maar ik ben dat ook. Ik plan tijdens gezinsvakanties gewoon tijd en ruimte voor mezelf. Ik ga een dagje naar de sauna, alleen te winkelen of blijf lekker thuis als de rest naar dat drukke pretpark gaat en daarnaast doen we gezellig dingen met z’n vieren.
"Mijn gezin is super belangrijk,
maar ik ben dat ook"
Als ik nu een opleiding of cursus zie die mij interessant lijkt, kijk ik naar de mogelijkheden in plaats van dat ik maar blijf twijfelen want “dat kost wel veel geld en tijd. Kan ik dat wel maken ten opzichte van mijn gezin?”
Ik gunde het mezelf zelfs om mijn baan op te zeggen. De baan waar ik niet meer 100% gelukkig van werd, waarin ik niet kon zijn wie ik wilde zijn.
Dit voor mezelf kiezen betekent niet dat ik de hele dag alleen maar doe wat ik zelf leuk vind. Zo werkt het niet. Sommige dingen moeten gewoon even. Ik zoek dan een manier om het voor mezelf zo leuk en makkelijk mogelijk te maken.
Ik zorg dat er altijd ruimte is om die dingen te doen waar ik blij van word. Want als ik blij ben, is mijn omgeving dat ook!

Specialisaties
- Als ik alleen thuis ben ik stiekem hele musicals opvoer inclusief dansjes.
- Ik ondanks dat ik heel spiritueel ben, ik stevig met mijn voeten in de Fryske Greiden sta.
- Ik heel veel tegen mezelf en alles om me heen praat (planten, huisdieren, computers, de robotstofzuiger…..)
- Ik vreselijk fanatiek ben tijdens het spelen van bordspelletjes. Ik laat zelfs de kinderen niet winnen.